Het is toch altijd wel leuk om je noeste arbeid in het dagelijks leven tegen te komen. Gisteren liep ik tegen een stel EXIT-posters aan, wat nogal een zeldzaamheid is. Doorgaans worden deze dezelfde dag nog overgeplakt door goed georganiseerde en geïnformeerde plakteams, meestal werkzaam voor een niet nader te benoemen poptempel in het centrum van deze stad.
Gelukkig had ik dus een camera op zak en mijn favoriete 8-jarige headbanger Ted bij me.
